H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Στη Χώρα των 2μιση Εθνικών Επετείων

13 Νοεμβρίου 2010. Μία ημέρα πριν την δεύτερη εορτή της δημοκρατίας, στην οποία όχι αναπάντεχα θα εμφανιστούν λιγοστοί προσκεκλημένοι, και τέσσερις μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μετέωρη η στιγμή όμως συγκεκριμένη και αναπόδραστη η συγκυρία, φέρνει στο προσκήνιο το οξύμωρο της ελληνικής κοινωνίας. 

7 Νοεμβρίου 2010. Ήταν μόλις την προηγούμενη Κυριακή που το πολιτικό σώμα επέλεξε να ψηφίσει τον Κανένα. Η μυθολογία μας διδάσκει ότι ο Κανείς είναι πρόσωπο υπαρκτό με τη δύναμη να πολεμήσει για να δραπετεύσει. Η εντυπωσιακή αποχή από την εκλογική διαδικασία βεβαίως ερμηνεύτηκε κατά το δοκούν από τους κρατικοδίαιτους κομματάρχες όμως αν πρέπει σε μια λέξη να χωρέσει η στάση των πολιτών απέναντι στα πράγματα αυτή είναι η άρνηση, η ενεργητική. Εκφρασμένη εν προκειμένω μέσα από την αποχή ωστόσο συμβολίζει την αποδοκιμασία, την απογοήτευση και την οργή που δεν έχει ακόμα βρει διέξοδο. Για να είναι φυσικά σε θέση οι επαγγελματίες πολιτικοί να εντοπίσουν σωστά το στίγμα πρέπει να είναι εκτός από εκπρόσωποι και κοινωνοί του. Εντούτοις είναι σαφές ότι από καιρό αποτελούν σώμα ξένο και γι αυτό παρηκμασμένο. Μέσα σε ένα κατακλυσμό πολιτικών εκβιασμών και ψεύτικων αδιεξόδων ο Έλληνας προτίμησε τη χαραμάδα του τίποτα από τα δύο. Κι αν η αποχή ήταν εντυπωσιακή, δεν ισοδυναμεί με απουσία. 

17 Νοεμβρίου 1973. Κορύφωση των αντιδράσεων εντός του πολυτεχνείου και από το σύνολο του φοιτητικού και εργατικού κόσμου, εισβολή των τανκς στο χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου η οποία καταλήγει στο θάνατο κάμποσων νέων και των τραυματισμό χιλιάδων πολιτών. Ακόμα και τώρα, αδιευκρίνιστος με ασφάλεια παραμένει ο αριθμός όσων έχασαν τη ζωή τους για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία εκείνες τις μέρες, αν και οι δημοσιογραφικές έρευνες μιλούν για έως 80 νεκρούς κυρίως λόγω της χρήσης πραγματικών πυρών από την αστυνομία το επόμενο διάστημα. 

17 Νοεμβρίου 2010. Η γενιά του Πολυτεχνείου εν τέλει νίκησε μόνο για να προδώσει η ίδια οτιδήποτε για το οποίο έχυσε αίμα μόλις λιγότερο από 50 χρόνια πριν. Είναι χωρίς αμφιβολία οι ίδιοι πολιτικοί οι οποίοι κεφαλαιοποίησαν το κομματικό τους μέλλον χάρη στο Πολυτεχνείο που προσβάλλουν σήμερα ό,τι αυτό συμβολίζει. Και είναι χωρίς αμφιβολία οι πατεράδες και οι μανάδες της γενιάς των 20-25 που δεν προάσπισαν σε βάθος χρόνου τίποτα από όσα ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν γι αυτά στην ιστορική στιγμή. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο που η επέτειος της μνήμης του Πολυτεχνείου, ημέρα τιμής για την ελληνική νεολαία, δεν αποτελεί επίσημη αργία. Ήταν όντως καθώς φαίνεται σημαντικότεροι οι αγώνες ενάντια στον Τουρκικό ή Γερμανικό ζυγό αλλά όχι οι αγώνες ενάντια στο χειρότερο μας εαυτό. Και πια με σιγουριά μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ακόμα κι αν η μάχη του Πολυτεχνείου κερδήθηκε, ο πόλεμος προς το παρόν έχει χαθεί.

24 Ιουλίου 1974. Σχηματισμός της πρώτης μεταδικτατορικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τη σκιά του διλήμματος «Καραμανλής ή τανκς» όπως τέθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη. Στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης, αλλοπρόσαλλο παιδί των ταραγμένων χρόνων που οδήγησαν σε αυτή, την 17η Νοεμβρίου του 1974 σε σύνολο 6.241.066 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων η αποχή άγγιξε ποσοστό 20%. Η σύγκριση είναι προφανής και ένα συμπέρασμα σκληρό σχηματίζεται δειλά. Ο κόσμος φοβάται περισσότερο τώρα από ότι φοβόταν τότε και κυρίως με τρόπο διαφορετικό. Προφανώς δεν απείχε ο Έλληνας από τις εκλογές γιατί δείλιασε, τρομάζει όμως από τις παραστάσεις του μέλλοντος και γι αυτό απέχει από το παρόν, για να μην το νομιμοποιήσει. Διερχόμαστε κρίση ολική, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή της. Στην ακροκορφή του πολιτικού συστήματος όποιος στρέφει το βλέμμα αλλού κάνει λάθος. Και επειδή η ιστορία δεν συγχωρεί, δε νιώθει, δε λυπάται, η υποτίμηση των διεκδικήσεων που έτσι σωρηδόν ονομάστηκαν «του Πολυτεχνείου», όσα στους πρόσφατους 6 μήνες καταστρατηγήθηκαν βάναυσα και όσα έπεται να μηδενιστούν, είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουν σαν εφιάλτες.

13 Νοεμβρίου 2010. Τέσσερις μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ημέρα τιμής προς την Ελληνική νεολαία που γέρασε, μια κοινωνία που μεγάλωσε χωρίς σοφία. Μια επέτειος που δεν αφομοιώθηκε πλήρως ποτέ, νεκροί που δεν δικαιώθηκαν. Μία ημέρα πριν την δεύτερη εορτή της δημοκρατίας.

________________________________________
Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου (όσο αμφίβολης λογοτεχνικής αξίας και αν είναι), με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια της υπογράφουσας.

Adopt a Stray.gr!