H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Δεν κλαίω.

Δεν μπορώ να κλάψω. Δεν κλαίω. Δεν μπορώ να κλάψω εδώ και χρόνια. Αλλά θα ήθελα να μπορούσα να κλάψω. Σήμερα έκλεισα το εισιτήριο άνευ επιστροφής του αδερφού μου για Γερμανία όπου θα φύγει μετανάστης.

Μας λένε να το λέμε κινητικότητα αλλά δεν είναι κινητικότητα γιατί ο αδερφός μου δε θα ξανακουνηθεί από τη Γερμανία. Θα πάει εκεί για να χτίσει τη ζωή που δεν μπορεί να ζήσει στην Ελλάδα. Μια οποιαδήποτε ζωή που θα είναι καλύτερη από την καλύτερη ζωή που μπορεί να πετύχει εδώ.

Φεύγει ευτυχώς με πολύ καλούς όρους γιατί θα συναντήσει συγγενείς και οικογένεια και ανθρώπους που τον αγαπάνε εκεί. Έχουν φύγει πριν από αυτόν πολλοί άλλοι. Αλλά ξέρω πλέον φίλους και γνωστούς που φεύγουν όπως προλαβαίνουν γιατί η επιβίωση δεν περιμένει να βελτιωθούν οι όροι.

Ο αδερφός μου δεν είναι πάρα πολύ διαβαστερός άνθρωπος. Είναι όμως εξαιρετικά εργατικός και χαμογελαστός, σχεδόν χαρισματικός στην επικοινωνία του. Μιλάει άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες και είναι νέος, δυνατός, έτοιμος. Και άνεργος. Οι θέσεις εργασίας που του προσφέρονται είναι αναξιοπρεπή τετράωρα των 250-350 ευρώ. Χαρτζιλίκι.

Φεύγει λοιπόν ο αδερφός μου κι εγώ που μένω εδώ δεν ξέρω πια πολύ καλά από τι κρατιέμαι. Του έκλεισα σήμερα το εισιτήριο άνευ επιστροφής και δεν μπορώ να κλάψω. Νιώθω όμως όλο και πιο συχνά ότι θέλω να πάρω εκδίκηση γι αυτή την αδικία που σαρώνει τόσους καλούς ανθρώπους. Ανθρώπους που κλαίνε, που φεύγουν μετανάστες τα παιδιά τους, που δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο, που φοβούνται ότι θα τους πάρουν το σπίτι, που δεν έχουν να φάνε και ντρέπονται να το πουν, που μένουν κλεισμένοι σε άδεια διαμερίσματα άδειοι μέσα τους γιατί χρεώθηκαν μια ενοχή που δεν ήταν δικιά τους.

Ξέρω πως την αδικία δεν την παλεύεις με συναίσθημα. Ξέρω πως την κλοπή μιας γενιάς, την υφαρπαγή του αύριο δεν την παλεύεις με εκδίκηση. Θέλει επιχείρημα και αγώνα και οργάνωση και επιμονή και να μην κλαις. Θέλει να μην κλαις και να παλεύεις. Αλλά εγώ σήμερα θα ήθελα να μπορούσα να κλάψω.

3 του Σεπτέμβρη και άντε γαμηθείτε. Θυμάμαι τα ονόματά σας ένα ένα. Όλων.

Υγ.: δεν κλαίω γιατί ξέρω ότι ο αδερφός μου στη Γερμανία θα τα καταφέρει. Σίγουρα.

Adopt a Stray.gr!