H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Κόρε.Ύδρο.: Μία Σχεδόν Θρησκευτική Εμπειρία με Ψυχαναλυτική Διάσταση

Εχθές και προχθές στο Six Dogs έπαιξαν οι Κόρε.Ύδρο. για περίπου τρεις ώρες κάθε βράδυ. Εντάξει, δεν έπαιξαν οι Rolling Stones.

Τους Κόρε.Ύδρο. τους γνώρισα στο facebook λίγο αφότου έβγαλαν το δίσκο Φτηνή Ποπ για την Ελίτ το 2006. Άκουσα πρώτη φορά το Σπίτι και το έκλεισα πολύ γρήγορα γιατί με ενόχλησε. Με τον δεικτικό τρόπο που σε ενοχλούν οι φράσεις που δεν απευθύνονται σε σένα παρά μόνον αν είσαι έτοιμος να τις ακούσεις. Τότε ζούσα στο Παρίσι. Επέστρεψα λίγο αργότερα, στην Αθήνα και στον τοίχο του ελεεινού τύπου που το είχε ανεβάσει και ως αυτή την ώρα αναρωτιέμαι πώς κάποιος με τόσα σκατά στο κεφάλι του μπορεί να αγαπάει αυτό το τραγούδι.

Μέχρι χθες βράδυ στο τέταρτο live των Κόρε.Ύδρο. που έχω παρακολουθήσει θεωρούσα ότι συναυλιακά η καλύτερη στιγμή που έχω ζήσει ήταν ένα live του Sting στο Ο.Α.Κ.Α. Έχω πάει σε αντικειμενικά πολλές συναυλίες, ειδικά τότε που είχα λεφτά, τα σπαταλούσα όχι πάντα για τον καλλιτέχνη όσο για την εμπειρία, μερικές φορές και για πλάκα. Η συναυλία είναι τέχνη in the making. Είσαι μέρος της. Έχω ανέβει στα κάγκελα της Ριζούπολης για τους Metallica (και ένα αγόρι), έχει τύχει να χορεύω μόνο εγώ (Massive Attack- απαράδεκτο line up μέρα μεσημέρι τους έβγαλαν) και να μη χορεύω μόνο εγώ (τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ- μία από όλες). Στη συναυλία του Sting, προ Ολυμπιακών εποχή αθωότητας, έβρεχε καταρρακτωδώς ζεστή βροχή καλοκαιρινή και μετά στεγνώναν τα ρούχα πάνω μας και τελικά όταν τραγούδησε acapella το Roxanne ολόκληρη η αρένα του Ο.Α.Κ.Α. τραγουδούσε μαζί του κάτω από κεραυνούς και βροντές. Δεν υπήρχε ούτε μισή ψυχή γύρω μου που να μην τραγουδούσε βρεγμένη you don't have to sell your body to the night. Απορώ γιατί αλλά πάντως συνέβη. Και μετά σχεδόν όλοι ξεπουλήθηκαν.

Εχθές δεν υπήρχε ούτε μισή ψυχή γύρω μου που να μην ήταν με όλο της το είναι αποκλειστικά βουτηγμένη, θαμμένη μέσα στους στίχους των τραγουδιών των Κόρε.Ύδρο. Δεν είναι μόνο η συμμετοχή του κοινού. Και στους Black Eyed Peas το κοινό χοροπηδούσε μέσα στην τρελή χαρά συντονισμένα (κι εγώ μαζί να μην το παίζουμε κουλτούρα). Είναι ότι άπλωσαν όλοι τις ψυχούλες τους στο πάτωμα και είπαν ήρθα, εδώ είμαι απόψε, να σας ακούσω, να με ακούσετε, να γίνουμε οικογένεια, να γίνουμε φίλοι, για πάντα. Να είμαστε οι άνθρωποι που ήταν στη βραδιά των Κόρε.Ύδρο. που είναι άλλοι από τους ανθρώπους που δεν ήταν στη βραδιά των Κόρε.Ύδρο.

Πρόκειται φυσικά για ένα μουσικά άρτιο συγκρότημα. Το μπάσο, η κιθάρα, το πιάνο, τα κρουστά, το βιολί, το μπουζούκι είναι στη θέση τους. Ούτε πάνω, ούτε κάτω, ούτε δίπλα. Ο ήχος είναι σύνθετος, δεν είναι εύκολος και βιαστικός. Οι στίχοι δεν είναι χαρούμενοι. Οι Κόρε.Ύδρο. δεν στήνουν χαρούμενα τραγούδια. Γιατί μιλάνε για πραγματικούς (προβληματικούς) ανθρώπους σε πραγματικές ζωές στο πραγματικό κοινωνικό συγκείμενο με πραγματικές ενοχές και διλλήματα και προδοσίες και προσδοκίες και ματαίωση και φόβους και φίδια που τους ζώνουν και σχέσεις περίκλειστες και εγκλωβισμένες. Η ζωή δεν είναι χαρούμενη, είναι η αγωνία να την κάνεις χαρούμενη. 

Ευτυχώς λοιπόν δεν έπαιξαν οι Rolling Stones. Πολύ ωραία εμπειρία αλλά στυλιζαρισμένη, προκαθορισμένη (Βελιγράδι, 2007). Κυρίως εχθές, κατά τη γνώμη μου, όσοι βρέθηκαν στο Six Dogs έζησαν μια γνήσια στιγμή. Κάτι σαν εντατική ομαδική ψυχανάλυση. Όπου καθένας άκουσε τη φράση που απευθυνόταν σε εκείνον και ήταν έτοιμος να την ακούσει. Να την αντιμετωπίσει ή να το βάλει στα πόδια για ακόμα μία φορά, δεν είχε σημασία. Γιατί η στιγμή ήταν αυθεντική και υπήρχαν μάρτυρες ότι τουλάχιστον αναγνωρίσαμε το είναι μας. Εχθές κατακτήσαμε το χρόνο. Μπήκαμε μέσα του και εκραγήκαμε.

Πριν τρεις μήνες, σε αρκετά μεγάλη ηλικία, ξεκίνησα μαθήματα μουσικής με μια καθηγήτρια που ακουμπάει τα πλήκτρα και γίνονται προέκταση του κορμιού της. Σαν εντοιχισμένο πιάνο. Ούτε που την είχα φανταστεί έτσι. Ο ένας λόγος ήταν αυτό το κομμάτι του Erik Satie: Gnossienne no1. Ο άλλος λόγος ήταν το χθεσινό βράδυ.

(Μπορεί και να κάνω λάθος αλλά εγώ αυτά ένιωσα.)


Adopt a Stray.gr!