tag:blogger.com,1999:blog-5763705729862059142.post8115505587568161477..comments2022-06-14T20:27:28.545+03:00Comments on Μέδουσα: Νικηφόρος Μανδηλαράς 1928- 1967thesspirithttp://www.blogger.com/profile/15881202789608813771noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5763705729862059142.post-19667874944775128462011-11-13T18:10:36.534+02:002011-11-13T18:10:36.534+02:00Μέχρι λοιπόν να μυρίσουν οι αποχετεύσεις ομβρίων α...Μέχρι λοιπόν να μυρίσουν οι αποχετεύσεις ομβρίων αίμα βιαστή και διαρρήκτη, φονιά και μεγαλεμπόρου ηρωίνης εγώ θα ξεχάσω κάθε έννοια πραγματικής πολιτικής ισοτιμίας μέχρι ο εθνικός εχθρός, ο βιαστής και ο διαρήκτης να παψει να υπάρχει ακόμα και σαν ανάμνηση στο μικρό μου χωριό. <br />Και μετά, ευχής έργο είναι η μετάνοια, και ακολουθεί η Ευρώπη, η γαλήνη και η πραγματική δημογρατία.<br /><br />Ας στάξει λοιπόν το αίμα από την ληνό του τρύγου και έπειτα ας εφρανθούμε εν ειρήνη και ομονοία.John Oikonomouhttps://www.blogger.com/profile/07409774781865532441noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5763705729862059142.post-82281368391329364202011-11-13T18:09:43.517+02:002011-11-13T18:09:43.517+02:00Ενδιαφέρον το άρθρο για τον Ν. Μανδηλαρά. Εγώ πάλι...Ενδιαφέρον το άρθρο για τον Ν. Μανδηλαρά. Εγώ πάλι ανήκω στις μεταπολιτευτικές γενιές και μόλις στα 40 μου χρόνια έχω αρκετή πείρα και κρίση ώστε να αντιληφθώ τα μαύρα χρόνια της σύστασης του νέου Ελληνικού Κράτους μετά την απελευθέρωση από τους οθομανούς. <br />Φτώχια, πίκρα ακαλλιεργησία, διχόνοια, φθόνος για τους αντικειμενικά προοδευτικούς και ωκεανοί μισαλοδοξίας, μέσα σε ένα αποικιοκρατικό περιβάλλον διεθνούς πολιτικής και με 1-2 ανά δεκαετία, άμετρης κτηνωδίας διεθνείς πολέμους.<br />Έτσι, η γενιά των γκρέκων και των ρωμιών, κατά την παράδοση και την καταβολή των Βαλκανίων εθνών, ανίκανη να πειθαρχήσει στους μέτριους ή καλύτερους γηγενείς ηγέτες και κυβερνήσεις προκειμένου να αποκτήσει συστηματικό κράτος, άγεται και φέρεται για ενάμιση περίπου αιώνα μετά την απελευθέρωση από τους οθμανούς ανάμεσα από τα συμφέροντα των αποικιοκρατών και την ιδιοτέλεια των εκάστοτε υπηρετών τους ελλήνων ηγετών. Λίγες ήταν κατά την άποψή μου οι πραγματικά αυθεντικές ελληνικές πολιτικές φυσιογνωμίες στον ενάμισυ αιώνα μετά την απελευθέρωση, άνθρωποι με ακαίρεα εθνική συνείδηση αλλά και πραγματικά πανευρωπαϊκό όραμα στον πολιτικό τους ορίζοντα, αυτοί οι λίγοι που θα αποφύγω να ονοματίσω μιάς και ο λαός είναι ηδη προκατειλημένος, θετικά ή αρνητικά για τους πολιτικούς του παρελθόντος ανάλογα με την παράταξη στην οποία παραδοσιακά ανήκαν. Αυτός ο λαός, οι τωρινοί 50άρηδες και άνω ήταν πραγματικά παραταξιακά προκατειλειμένοι για τα πάντα, δεν ήταν όμως αδιάφοροι! Η πολιτική αδιαφορία είναι η πολιτική κουλτούρα του καταναλωτή η οποία καλλιεργήθηκε μέσα από τα media και την πολιτική του τέλους του 20ου αιώνα. Και παρ' ότι η πολιτική αδιαφορία μοιάζει μία εξ ολοκλήρου αρνητική έννοια έχει και αυτή κάποια θετικά σημεία. <br />Ας μήν εμβαθύνω όμως σε έναν μονόλογο ανάλυσης μιάς και ο πολιτισμένος διάλογος καθιστά την ανάλυση πολύ πιό μεστή και ουσιώδη. Αλλιώς ο μονόλογος καταντά μία απλή ρητορική πομφόλυγα<br />που όσο ουσιώδη και αν είναι τα νοήματα που περιέχει, στο τέλος μοιάζει απλά σαν ένα μάταιο πυροτέχνημα.<br /><br />Ας συνεχίσω λοιπόν την επιφανειακή περιγραφή της άποψής μου, συνοπτικά, μιάς και ο βομβαρδισμένος με διαφημιστικά κιλομπάϊτ καταναλωτής έχει ελάχιστο νοητικό δυναμικό πολιτικής κατανόησης.<br /><br />Δίπλα λοιπόν στο όνομα ενός προοδευτικού αντιδικτατορικού μάρτυρα του Ν. Μανδηλαρά, στο άρθρο συνυπάρχει και το όνομα ενός νεότερου εθνικιστή πολιτικού ο οποίος μάλιστα μοιάζει να έχει λάβει μέρος σε εθνικιστικές βιαιοπραγίες. Δύο πολιτικά μεγέθη τα οποία δεν είναι δυνητικά συγκρίσιμα, δύο όμως πολιτικές υποστάσεις οι οποίες δυστυχώς, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εκφράζουν αναγκαίες απόψεις που οδηγούν στην πολιτική ωρίμανση ενός κράτους.<br />Από τη μία ο αγώνας για τη λογική εδραίωση της πολιτικής, τη σύσταση κράτους δικαίου, αγώνας για την ισοτιμία των πολιτών, ο αγώνας των δικαίων που συντρίβεται από την διαφθορά των διευθαρμένων υποκριτών της πολιτικής η διαφθορά η οποία ευδοκιμεί στην γενική ατιμωρησία και από την άλλη<br />η έκφραση της απόλυτης αυστηρότητας, της βίαιης πολιτικής αυτοδικίας, η οποία στερούμενη κάθε λογικής καλλιέργειας πηγάζει και γενιέται αυθυπόστατα σε μία κοινωνική κατάντια διαφθοράς, διαστρέβλωσης, διεστραμένης παιδείας και αρρωστημένης κοινωνικής συνείδησης σε μία κοινωνία πορνογράφημα, μία κοινωνία μασκαράδων, πάσης φύσεως υποκριτών και κρετίνων όπως ήταν η ελληνική κοινωνία από το '92 μέχρι το 2009, πρίν την εθνική μας κατάθλιψη.<br />Όταν λοιπόν τα κοινωνικά παράσιτα, βιαστές, διαρρήκτες, δουλέμποροι και έμποροι ηρωίνης, συμμορίες προστασίας της νύχτας και δωρολήπτες πολιτικοί και δικαστικοί αποτελούν το ισχύον καθεστώς, τότε και γώ ο ταλαίπωρος, παρ' όλο που θέλω να μιλάω για τη Δημοκρατία σαν να περιγράφω ένα κόσμημα ή ένα υπεράνθρωπο αρχιτεκτόνημα, τότε και γώ θα συνταχθώ με την απάνθρωπη και κατά τ' άλλα απεχθή μέθοδο του πολιτικού αροξόλ, μέχρι να μπορέσω να έχω έστω και ένα χωριό στην επικράτεια που οι κάτοικοι να κυκλοφορούν ντυμένοι, να είναι ευγενικοί, και τα ισόγεια σπίτια να έχουν ανοικτά τα παράθυρα και τις πόρτες όπως ήταν οι πόλεις και τα χωριά μας στις αρχές του '80.John Oikonomouhttps://www.blogger.com/profile/07409774781865532441noreply@blogger.com