H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

αποχαιρετιστήριο σημείωμα, εις το επανιδείν.

Οι πόρτες κλείνουν πριν καν το καταλάβω. Κάποιος στην παρέα που μέχρι πρότινος, μπορεί και μέχρι χθες βράδυ ακόμα, ζεσταινόταν, τώρα σιωπηλά σηκώνεται και κλείνει την χαραμάδα, την απόσταση εκείνη ανάμεσα στο φθινόπωρο και το καλοκαίρι. Δεν είναι η μόνη σιωπηλή αλλαγή∙ νυχτώνει νωρίτερα όμως σε πείσμα της καλοκαιρινής ραστώνης δεν δίνω σημασία που το σπίτι άρχισε να σκοτεινιάζει και να φαίνεται μικρότερο. Τώρα πια δεν βρέχει όπως κάποτε τις πρώτες γλυκές, ζεστές σταγόνες να προειδοποιήσουν για την εποχή που έρχεται και έτσι είναι πιο πολύ η μελαγχολία στο βλέμμα των ανθρώπων που επιστρέφουν στην δύσκολη ζωή σα να είχαν πάρει διάλλειμα και λίγο χρόνο δανεικό από τον ήλιο, το σημάδι ότι το καλοκαίρι τελείωσε, όσα μπάνια στη θάλασσα κι αν κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω...

Πέρασε λοιπόν κι αυτός ο χρόνος, διότι ακόμα από την εποχή που πήγαινα σχολείο και όσα χρόνια κι αν περάσουν, δε θα συνηθίσω στην ιδέα ότι η πρωτοχρονιά είναι μια νέα αρχή, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ο Σεπτέμβρης ξεκινάει τις νέες περιπέτειες, τις νέες εξετάσεις. Θα μου λείψουν βεβαίως τα βράδια με την χαρακτηριστική μυρωδιά της Αττικής στην καλύτερη και ενδεχόμενα μοναδική ανθρώπινη στιγμή της. Όπως επίσης, όλα τα γέλια αυτά που δεν έχουν λόγο να πετάξουν αλλά βοηθάει η ζαλάδα των δροσερών ποτών, ο ιδρώτας της ζέστης που κάνει τα κορμιά να αποποιούνται τα ρούχα πιο εύκολα απ’ τον υπόλοιπο καιρό. Με λιγότερη σκέψη. Αφελής εποχή το καλοκαίρι, όχι εμείς. Με πειράζει λιγάκι που θα υποχωρήσει το χρυσαφί χρώμα του δέρματος γιατί αποδεικνύει το εφήμερο του πράγματος και όλων των πραγμάτων. Και όπως πάντα, θα αναζητώ μέχρι του χρόνου το σημείο εκείνο που η θάλασσα και ο ουρανός της Ελλάδας γίνονται ένα αχώριστο, ίδιο. Σε εκείνο το σημείο θα περιμένω να χαθώ και μετά πάλι δεν θα το χορταίνω και θα θέλω να ζήσω μια ζωή σ’ αυτή τη νοητή γραμμή του ορίζοντα, άπιαστη μα και τόσο υπαρκτή οφθαλμαπάτη.

Αντίο λοιπόν καλοκαίρι, αγαπημένο πιο πολύ από τον άλλο χρόνο. Ελπίζω πως θα είμαι εδώ όταν ξανάρθεις και πως ως τότε, θα έχω πάθει και μάθει, να έχω ιστορίες να διηγηθώ, να είμαι εγώ αλλά και μια άλλη.

«για να ‘ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.»

________________________________________
Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου (όσο αμφίβολης λογοτεχνικής αξίας και αν είναι), με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια της υπογράφουσας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Adopt a Stray.gr!